Ayvaz'ın Sırrıdır Bu

ben bir kuzgunun içiyim

ben bir içim ayvaz..

senin ülkenden başka yerim yoktur

senin ülken beni kaldıramaz

isimler takarım kendime

başka yerlerden çağırırım

kendim denen hayvanı

senin ülken kaldıramaz

göğsüme oturan dağı kaldıramaz

dağı denizine kırgın

poyrazı karayeline küs

senin ülken..

ne yaz geldiğinde sarışınsın artık

ne ellerin var beklediğin kadar

bir hayali sürüp durursun kağıtlara

kara bir duvak gibi örter yüzünü

kelimeler..

yankılanır göğsün akşamüstü

bir deli şarkı bir deli yerinden yakalar

ne yazık çocuk olamayacaksın bir daha

dönüp dolaşıp bulacağın benim

o ağacın gölgesinde

süte belenecek gözlerin ellerin

nasıl diye sorma ayvaz

sorma parçalanırım

sırrıdır bu azgınlığının

bir çağlayan gibi akacaksın bana

son incir en güzel incir

balları akacak gençliğini yalarken

beni bu var oluşun içinde

bulacaksın...

yankılanır göğsün akşamüstü

basarsın dar sokaklara basmazsın

sırrıdır bu kuzgunluğunun

ben bile bilemem parçalanırım

ki harp boruları ve mor bandıralar

soluklanır içliğimde

ben bile bilemem

kara tüylü soluklar aldığını

hangi nezarethane tanrısından..

yıldızlar kaysa

tuttuğun dilekler seni pek tutmasa

atlasa çatılardan düşler

kar kristali düşler

korkma ayvaz

benim tılsımım saçlarını ağartacak,

ve çocukluğunu verecek geri..

yalnızlık kimseye kalmaz...

Onur Erler - 2008